Biz nerede kırıldık?

Millet olarak değişime mi uğradık yoksa gerçekten biz böyle miydik? Düşünmeden edemiyorum!

Dedelerimizden çok güzel nasihatlar almıştık. Öyle ki yerde gördüğümüz ekmeği üç kez öpüp alnımıza koyan bir nesildik.

Çok güzel eğitimler aldık bizi okutan öğretmenlerimiz gerçekten eli öpülesi öğretmenlerdi. Tarih öğretmenim Turan Kılıç, Sütçü İmam olayını öyle anlatırdı ki, halen o anları yaşar gibiyi. Şimdi diyorum ki yoksa kurşunu düşman askerine çek senet davası yüzünden mi sıkmıştı Sütçü İmam.

Bir milletin makus yaşamını değiştiren Balıkesir Havran'lı Seyis Onbaşıyı ne çabuk unuttuk o ki, Çanakkale’de 250 kiloluk mermiyi topun ağzına tek başına süren Türk değil mi idi yoksa  teşvik primi mi almıştı?

Biz böyle mi doğduk, sonradan mı olduk? Oysa ki bizim nesil vatanına bağlı örf adet ve gelenekleri doğrultusunda yaşayan bir nesildi. Garip gurabaya yardım eden elinde ki lokmasını bağışlayan giydiği kazağını başka gün arkadaşının giymesine müsade eden insanlara ne oldu?

Düşünüyorum da biz nerede kırıldık, nerede saptı hayat ve varlık çizgimiz?

Gençlik, durup bunları düşünmeli. Çünkü bizler 68 kuşağı olarak yarışmaya katılsak 15 milyona kadar joker kullanmadan kültürümüzle gelen bir nesildik.

Çünkü biz okurken başımızda şapka vardı,bir üst sınıflarımıza selam verirdik.

Sene sonunda sınıflarımızı geçsek bile bir daha yazılı ve sözlü sınavlara girerdik, kopya çekerken öğrenirdik.

Öğretmenlerimizi dinler onlara saygı ve hürmet gösterirdik.

Şimdi bile bizi okutan öğretmenlerimizi arar hal ve hatırlarını sorar yakınlarımızda iseler ellerinden öpmeye gider helallik isterdik.

Biz boş zamanlarımızda bol bol kitap okurduk kütüphanelere gider dünya klasiklerini okur arkadaşlarımızla tartışırdık. Hiç bir şey yapmasak Teksas Tommiks okurduk.

Şimdiki nesille kıyaslanamyacak kadar değişiktik!

Şimdi ise evlerde kapanıp kaldığımız telefon ve tabletler yüzünden okumayı bırakan bir nesille yaşıyoruz üzülüyorum halimize yazık bu millete.