Beraber yaşamanın tadına bakın

Kısa bir tatil yapabilme şansını yakaladım. O güzel Anadolu şehri Amasya özlemini gidermeye çalıştım.

Önce oğlumun kabrini ziyaret ettikten sonra dostlarımı, öğrencilerimi, elimden geldiği kadar ziyaret ederek bir haftalık tatili çok dolu dolu tamamladım.

O güzel şehzadeler şehrinin elit insanlarının gösterdiği ilgi ve alaka yaşantımın bir köşesinde yerini alarak evime döndüm.

Yaşadığınız sürece nefes alırsınız, düşünürseniz yaşama sevincini de sevdiklerinizden aldığınızın farkında olursunuz. Orada bulunduğum zaman diliminde özgürce nefes almanın keyfini yaşadım.

Farkında olabiliyor muyuz bilmiyorum. Yaşamımız  su gibi akıp gediyor. Ancak evde olsun, iş yerinde olsun, otobüste, kafede, vazgeçemediklerimiz telefonlarımız tabletlerimiz onlarla meşgulken hayatı unuttuğunuzun farkında mısınız? O zaman lütfen biraz bunlardan uzaklaşmanın, zamanı ayarlamanın keyfine bakarsanız daha da mutlu olacağınızı göreceksiniz.

O kadar bağımlı olduk ki, yaşantımızda bir güzel gün doğuyor ve sona eriyor.

O canımız kadar sevdiğimiz çocuklarımızın nasıl da büyüdüğünün farkında bile olamıyoruz. Ancak başkalarını hatırlatmalarıyla belki bir anlık olsun kendimize geliyoruz. "Senin çocuk maşallah üniversite bitirdi, bak doktor oldu" dediklerinde irkilir gibi oluyoruz ya "Bu daha dünkü çocuk. Ne zaman okudu da, doktor oldu" demeye bile cesaret edemiyoruz.  

Çünkü o kadar daldık ki sanal aleme farkında bile olamadık diye, belki de hayıflanıyoruz ama yine de bu hastalıktan kurtulamıyoruz.

Eskiden çok duyarlı bir toplumduk. Komşumuzu, mahallede, yaşayan dostlarımız dolaşırdık. Onların dertlerine ortak olmaya çalışırdık. Şimdi kilo aldığımızı bile sanal alemdeki resimlerden her beş saniyede bir çocuğun açlıktan öldüğünü o elimizden düşürmediğimiz tabletlerden okuyoruz ama umursamıyoruz günlük olay olarak geçiştirip gidiyoruz.

Çocuklarımızı çok önemseyip onlarla çok zaman geçirirsek, onların yanlışa yönelmesini elbetteki önleme şansına sahip olabiliriz.

Onların iç dünyasına girmeye çalışırsak, onu kendi içimizde büyütüp dışarıdan gelecek tehlikelere karşı koruduğumuzu onlara güven verdiğimizi görürüz ve bunlar çocuklarımız da "Bak babam, annem beni çok önemsiyor" diyerek hayatı daha çok sevmeye başlarlar. Farkında olurlar ,ki aile bireylerinin birbirleriyle yakın temasının  artması onların da yaşam kalitesini artıracak düşüncesine katılmalarını sağlamaz mı?

O zaman bütün bunların farkına varabildiysek hiç olmazsa eve geldiğimizde telefon, tablet, bilgisayardan uzak kalarak aile bireyleriyle  beraber yaşamanın tadına varsak olmaz mı?