Anıları anmak

Bir şeyleri anlamak için geçmişi gözlerimizden geçirmek lazım aslında. Birey için hafıza neyse toplumlar için de anı o demektir.

Şöyle bir hatırlayalım Kurtuluş Savaşı vermiş bir milletin evlatlarıyız, anılarımıza baktığımız zaman Nene Hatunları, Kara Fatmaları, Çanakkale de Seyit onbaşıyı Yunan hattında İsmet İnönü'yü... Kurtuluş mücadelesinde yeniden bir Cumhuriyet kuran Mustafa Kemal’i anmamak mümkün mü? Bunları hatırlayarak millet olmuşuz. Milletliğimiz pekişmiş, paylaştığımız şeyler ve muhabbetimiz artmış.

“Nasıl olup da bir Türk milletinin tarih sahnesine çıktığını hatırladığımız zaman bütün zorlukların çözüm yolunun nereden geçtiğini fark etmişiz.”

Yalnızlık bazen ihtiyaç, bazen tercih, bazen de zorunluluk oluyor. Yalnızlık aslında tek bir yönü olan bir şey değildir.

Yalnız kalma isteği dinlenmek, sakinleşmek, kendine yatırım yapabilmek, konsantre olmak için olabilir.

Geçmişte insanların hayata bakışları, yaşamsal dinamikleri, zevkleri, hobileri, estetik algıları, hemen her türden tercihleri yakın ya da en azından anlaşılabilir, paylaşılabilir olurdu. Fakat eşini kaybeden insanların artık aynı havayı teneffüs edeceği yeni bir kişiden kaçmaya çalışması eski alışkanlıklarını yaşayamayacağından kaynaklandığını düşünmesinden dolayı yalnızlık onun için en güzel şey olmaktadır.

Anıları kirletmeden yaşamak en güzelidir. Çünkü o anılarda çok şeyler saklıdır. İlk aşklar dünyaya gelen çocuklar onların meyveleri torunlar insanı başka bir dünyaya götürürken yalnızlık ta artık alışkanlık hale gelir.

Nedir bu yalnızlık?

Herkes kendince anlam yaratır, kaç farklı tanımı vardır?

Geçip giden zamanda hep birilerini kaybederiz. Bazen sevdiklerimiz bu hayata veda eder, kimileriyle küseriz ya da aşık olduğumuz insanla yollarımızı ayırmamız gerekir. Sonrasında zaman bizi yavaş yavaş olgunlaştırır, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını hissederiz. Halbuki bir şeyler yaşamalı, geçmişin gölgesinde değil de geleceğin izinde tüm yaşananlara rağmen devam etmeliyiz. İnsan bazen de kendine yabancılaşır, dünyaya ait hissetmediğini düşünür. Her insan hayatının bir döneminde benzer hisleri paylaşır.

Farklılıklarımızı, benzer olaylardan yaşadığımız çeşitli deneyimler oluşturur. Her insan özel ve değerlidir. Kendimize kalan tüm bu duygusal mirasımızı korumalı ve geliştirmeliyiz.

Yalnızlık çokta zor olan bir şey değildir. Büyütüp beslediğiniz evlatlarınızın evlerinin bir köşesinde yer bulamamanın verdiği endişe vardır. Onların huzuru sizin varlığınızla bozuluyorsa uzak durmaktan faydalı hiçbir şey yoktur.

Bırakın onlar evlerinde besledikleri köpekleri ile mutlu yaşasınlar.