Yaşamın şartlarına uymamız gerekli

İnsan yaşama doğduğu günden öleceği güne kadar belirli bir sınırlama içerisn de olduğunu düşünmek gerekir.

En basit olarak çevremizdeki sınırların görünmesi kolay olmalıdır. İnsanlar maddi ve manevi dünya da koyduğu sınırlara bakacak olursak gördükleri şeye sınırlar koyarlar. Çitler, işaretler, levhalar, duvarlar bunların hepsi fiziksel yani görünen sınırları belirler. Manevi dünyada ise sınırlar görünmez, bu sebeple belirlemek daha zordur.

Bazen sınırlarını bilmeyenlerle bir arada olmak durumundayız. Fakat sınırlar hayatın her alanında olmalıdır. Sınırlar bizim kimliğimiz gibidir. Sahip olduklarımızı ve nelerden sorumlu olduğumuzu bilmek bizi insan olarak daha verimli kılar.

Bizi biz yapan şeylerden kendimizi sorumlu tutmalıyız.

Kendi içimizdeki fırtınaları, olan bitenlerle ilgilenmek zorundayız. Sınırlar ise ilgilenmek zorunda olduğumuz şeyin ne olduğunu tanımlamamıza yardımcı olur.

Sınırlar, sahip olduklarımızı tanımlayarak onunla ilgilenme fırsatı sağlar. Kalbimizi özenle korumamıza yardımcı olur. Bizleri besleyecek olanları çitlerimizin içinde, zarar verecek olanları ise dışında tutmamız gerektiğini bize öğretir.

Kısacası, iyilikleri içeride, kötülükleri dışarıda tutmamıza yardımcı olurlar. Koyduğumuz sınırların  duvar olmaması gerekir. Birisiyle aranıza sınır koymanız, duvar ördüğünüz anlamına gelmez. Sadece o durum veya kişi karşısında yapabileceğiniz başka şey kalmamıştır. Eğer  sınır koymadığınız an, sizin alanınıza girileceği ve sizinde rahatsızlık duyacağınız kesin olacaktır.

Sınırları belirleyen en temel kelime hayır olsa da, çoğu insan hayır demekte zorlanır.

Oysa ki hayır diyebilmek başkalarının, onlardan ayrı olarak var olduğunuzu ve kontrolün sizde olduğunu öğrenmelerini sağlamış olacaktır.

Yaptığınız hareketler aynı zamanda, düşüncelerinizi, duygularınızı anlatırken başkaları içinde varlığınızı tanımlamış olacaktır.

Varlığınızı tanımlayan kelimeler kullanmadığınızda insanların nerede duracaklarını bilmeleri zorlaşır.

Çünkü yaşadığımız dünyanın yalnızca bize ait olmadığını bilmemiz gerekir paylaşmanın verdiği mutluluğu tatmak hiçte zor değildir.

Ancak her toplumda bütün üyelerin kendi alanlarının da olduğıunu unutmamak gerekir.

Önemli olan şey, sınırların geçişe izin verecek kadar saydam, ancak tehlikeleri uzak tutacak kadar sağlam olmasıdır.